Cando pensamos en deporte adaptado, sempre pensamos en como adaptar un deporte, sexa cal sexa, para que as persoas con diversidade funcional poidan practicalo. ¿Pero pensamos nas persoas/compañeiras de equipo que terán que traballar man a man con eles?
Cando comezamos coa andaina de ACHEGA, alá polo ano 2013, comezamos a pensar como concienciar a sociedade de como viven o día a día as persoas con diversidade funcional, e mais concretamente na área do deporte.
Existen unha morea de deportes que encaixarían para cumprir este obxectivo, pero o goalball persoalmente penso que é un dos deportes que máis impacto tivo ata o de agora nos nosos usuarios.
Según a ONCE "O Goalball é o único deporte paralímpico creado especificamente para persoas cegas e con discapacidade visual, no que participan dous equipos de tres xogadores cada un. Basease principalmente no sentido auditivo para detectar a traxectoria da pelota en xogo (que leva cascabeis no seu interior) e require, ademais, unha gran capacidade espacial para saber estar situado en cada momento no lugar máis apropiado, co obxectivo de interceptar ou lanzar a pelota"
Dende o primeiro momento que probas este deporte entendes o porqué do seu impacto. Perder totalmente a vista, obrígache a agudizar o resto dos sentidos, pero o principio isto non é tan sinxelo como cremos.
O arbitro fai soar o primeiro "pitido" e comeza o xogo. Concéntraste e soamente pensas en escoitar os cascabeis, e o fas, Vaia se o fas!, pero hai un problema, a pelota non ven por onde ti pensas. Estíraste o mais que podes co obxectivo de alcanzala, pero esta pasa o teu carón sen darte de conta. Aínda que tamén hai outra posibilidade, a pelota pasa por outro lugar, lonxe, e ti pensas que está pretiño de ti. ASÍ NON HAI QUEN XOGUE!
Sen darte tempo a reaccionar xa che meteron un gol. Agora tócache a ti. O árbitro pásache a pelota, e como podes cóllela disposto o teu lanzamento. ¿Como marcar a traxectoria do tiro?
Vaste facendo cos sons pero agora a concentración ten que ser máxima. A traxectoria e a forza teñen que ser exactas e suficientes para confundir o contrincante. Agora comezamos a falar da túa orientación. Pensas "tes que tirar recto", pero non é doado, non sabes a onde estás lanzando a pelota, soamente esperas ao veredicto do árbitro.
Pouco a pouco vaste acostumando os sons, a non visibilidade, pero coa inevitable pregunta de ¿E se isto fose sempre así?
A experiencia é moi positiva. Dentro de ti comezas a entender que cada quen ten capacidades diferentes, nin mellores nin peores. Que cada un de nos é mais bo en unhas cousas que en outras. Pero o mais importante e que comezas a entender que aínda que coste, ou teñas que percorrer un camiño mais longo todos podemos facelo.
Deste xeito, ACHEGA xa comezou a por o seu "graniño" de area na concienciación da sociedade. Así comeza a curiosidade nas persoas de que é o deporte adaptado, de como é vivir día a día con diversidade funcional, e o mais importante, así comeza o sentimento de "TODOS SOMOS CAPACES E Á META PODEMOS CHEGAR TODOS SEXA CAL SEXA A NOSA CONDICIÓN".
Sonia Rivas Barreiro
Pedagoga e monitora de tempo libre.
Coordinadora de proxectos e Tesoureira en ACHEGA.
Colaboración
Escribir comentario